En het had gekund. Ik ben iemand die graag zorgt voor alles en iedereen. Dat ik uiteindelijk in de geneeskunde terechtkwam, verbaasde dus niemand.

Als arts in de nucleaire geneeskunde evolueerde ik van stagiaire naar staflid, medisch diensthoofd, adjunct-hoofdarts en uiteindelijk hoofdarts. Na verloop van tijd kende ik het ziekenhuis als mijn broekzak.

Maar een ziekenhuis is geen eiland.

Met elke rang die ik beklom, groeide mijn interesse voor alles wat er rondom het ziekenhuis gebeurt. Voor de maatschappelijke context van zorg. Voor wat goede zorg precies betekent. Ik werd lid van verschillende raden van bestuur, kreeg de smaak voor ondernemerschap en coaching te pakken, en ontwikkelde de nodige kennis en ervaring om organisaties bij te staan en betere zorg mogelijk te maken.